Στην Ερσίλια, για να καθορίσουν τις διασυνδέσεις που ρυθμίζουν τη ζωή της πόλη, οι κάτοικοι τεντώνουν νήματα από τις προεξοχές των σπιτιών, άσπρα ή μαύρα ή γκρίζα ή ασπρόμαυρα ανάλογα με το αν υποδηλώνουν σχέσεις αίματος, ανταλλαγής, εξουσίας, εκπροσώπησης. Όταν τα νήματα γίνονται τόσα πολλά που πια δεν μπορείς να περάσεις ανάμεσά τους, οι κάτοικοι φεύγουν: τα σπίτια απογυμνώνονται· μένουν μόνο τα νήματα και τα στηρίγματα των νημάτων.
Από κάποια βουνοπλαγιά που κατασκηνώνουν με το νοικοκυριό τους, οι πρόσφυγες της Ερσίλια κοιτάζουν το λαβύρινθο από τα τεντωμένα νήματα και τους στύλους να υψώνονται στην πεδιάδα. Αυτά είναι ακόμα η πόλη της Ερσίλιας και αυτοί δεν είναι τίποτα.
Ξαναχτίζουν αλλού την Ερσίλια. Υφαίνουν με τα νήματα ένα παρόμοιο σχέδιο που θα το ήθελαν πιο περίπλοκο και μαζί πιο τέλειο από το άλλο. Ύστερα την εγκαταλείπουν και μεταφέρουν τους εαυτούς τους και τα σπίτια τους ακόμα πιο μακριά.
Έτσι, ταξιδεύοντας στην περιοχή της Ερσίλια, συναντάς τα ερείπια των εγκαταλελειμένων πόλεων, χωρίς τους τοίχους που δεν αντέχουν, χωρίς τα κόκκαλα των νεκτών που ο άνεμος στριφογυρίζει μακρια: δίχτυα από περίπλοκες σχέσεις που αναζητούν μια μορφή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου